[Jevngir] Nostramo

›Imię: Nostramo

Oczywiście nie śmiał nawet sprzeciwić się przełożonym. Wyruszył w podróż z nowymi kompanami.
Szybko przekonał się że nie są tak źli, a Thalmorscy żołnierze dobrze słuchają rozkazów.
Po paru zmierzeniach się z grupami bandytów, niedźwiedziami jaskiniowymi czy obrzydliwymi istotami zwanymi przez Nordów Draugrami , grupa zżyła się ze sobą.
A po paru starciach z grupami gromowładnych stali się wręcz przyjaciółmi.  Alawil szył wybornie z łuków  a Resal miażdżyła  kości wrogów. Nostramo wspierał towarzyszy zaklęciami.

Na razie wszystko szło świetnie, przemierzając tą zimną krainę. Nostramo nie raz podziwiał rolników którzy dają radę uprawiać ziemie  na tej kostce lodu.
W takim zimnie, na obcej ziemi, daleko od bliskich często potrzeba   odrobiny ciepła i czułości, szczególnie gdy  na niebie krążą plujące ogniem bestię, a pod ziemia czyhają Draugry, wampiry, nieszczęśni Falmerzy i  pozostałości Dwemerowych ustrojstw.
I taka potrzeba pojawiła się w sercu Nostramo.  Sam nie wiedział kiedy zakochał się w młodszym kompanie.

Długo krył się ze swym uczuciem, aż pewnej nocy gdy udali się do jaskini na spoczynek. Resal czuwała przed jaskinią, to dziś ona pełniła wartę.
Gdy Nostramo rozmawiał z łucznikiem, nagle spojrzeli sobie w oczy.  chwile tak stali aż w końcu mag ucałował w usta swego  towarzysza.
Dalej co wydarzyło się w tej jaskini Narrator nie opisze, zachowując prywatność  bohaterów.

Lecz dobra farca nie może trwać wiecznie. Gdy kwitła miłość Nostramo i  Alawila podczas jednej z potyczek z gromowładnymi, elf został śmiertelnie raniony a zaraz po nim ze skarpy została zrzucona Resal.  Wykrwawił się Nostramo w ramionach.  Mag płakał trzymając martwe ciało kochanka.
Zamordował wielu Nordów. Oni byli też mężami, ojcami, kochankami i braćmi. Zabił wiele kobiet. Ale teraz się nie liczyło to że po obu stronach były ofiary, teraz liczył się ból  Nostramo. Ból po śmierci kochanka. 

Thalmorczyk stał się przez to markotny i zamknięty w sobie. Rzadko kiedy się śmiał. Często żałował ze nie zgłębiał szkoły przywracania. Że nigdy nie stać było go by nauczyć się więcej o magii i znać więcej czarów.  Nostramo cierpiał bo nie był na tyle silny by uratować przyjaciół. Pozwolił by parszywy nord zaśmiał się mu w twarz  patrząc na cierpienie elfa.  Nostramo nie miał siły by  ochronić przyjaciół, lecz teraz już nie dba o własne życie.  Wyruszył w drogę za mordercą.   Choćby miał w drodze zginąć, pomści śmierć Alawila. 

Wyruszywszy na kampanie, po drodze zbierając informacje, nie raz torturował nordów, mordował bezbronne kobiety i norskie dzieci. 
Lecz ich krew nie dawała uspokojenia jego cierpiącej duszy.
W końcu ktoś rzucił swiato na to gdzie może być cel Nostramo- Markart.
Justycjariusz  ruszył do Markartu.  Lecz nie odnalazł tam Norda. Natrafił jedynie na kilka nieprzychylnych spojrzeń i zgłosił się do Ondolemara, który stacjonuje w Markart z raportem. 
Po tym zahaczył o Karczmę staruszki Melon.

›Dodatkowe informacje:
  * Ma blizne na twarzy po tym jak  jako jedenastolatek został zaatakowany przez wilka.
  * Jest homoseksualny. 

›Czary:
-Spętany miecz
-Iskry
-Furia.
-Przywołanie chowańca.

>Perki: sta.sh/015qqidspzz8